Głóg (Crataegus spp. L.) jest w Turcji rodzimym gatunkiem owocodajnym o dużym znaczeniu gospodarczym, który od dawna jest szeroko stosowany w medycynie ludowej, zwłaszcza w leczeniu łagodnych chorób serca. Niniejsze badanie oceniało 18 wcześniej wyselekcjonowanych genotypów głogu należących do kilku gatunków Crataegus i rosnących w kolekcji repozytorim głogu w prowincji Malatya w Turcji. Masa owoców i zawartość rozpuszczalnych substancji stałych wahała się odpowiednio od 0,76 do 4,27 g oraz od 6,71 do 15,83%. Genotyp 44MA12 należący do C. monogyna subsp. Azarella miał wyraźną i największą zawartość antocyjan (516 mg na 100 g świeżych owoców) oraz najsilniejszą (1,1-difenyl-2-pikrylhydrazyl) zdolność pochłaniania rodników (2,91 µg·g^-1). Należący do C. meyeri Genotyp 44MA11 miał największą zawartość fenoli (3460 mg na 100 g ekwiwalentu kwasu galusowego w świeżych owocach). Wszystkie rośliny głogu wykazywały wysokie działanie antyoksydacyjne. Na podstawie wyników można wywnioskować, że owoce głogu zwierają istotne substancje korzystne dla ludzkiego zdrowia i mogą być stosowane do wytwarzania żywności funkcjonalnej z powodu wysokiej zawartości fenoli i antocyjan oraz właściwości antyoksydacyjnych.

83-93