Wywar melasowy buraczany jest to produkt odpadowy otrzymywany w gorzelniach podczas produkcji etanolu z melasy buraczanej. Ze względu na wysoką wartość ChZT oraz związków barwnych (melanoidyn, karmeli oraz produktów alkalicznego rozkładu inwertu) jest on wysoce niebezpieczny dla środowiska. Celem badań było określenie wpływu stężenia wywaru, dodatku ekstraktu drożdżowego, KH₂PO₄, (NH₄)₂SO₄ oraz glukozy na stopień dekoloryzacji wywaru melasowego buraczanego przy udziale bakterii Lactobacillus casei 0848 z wykorzystaniem dwuwartościowego planu frakcyjnego. Hodowle bakterii prowadzono na wytrząsarce rotacyjnej przy 120 obrotach·min^-1 w temp. 37°C przez 96 godzin, w kolbach stożkowych o poj. 250 cm³ zawierających 100 cm³ podłoża hodowlanego o składzie wynikającym z planu eksperymentu (wartości minimalne i maksymalne): stężenie wywaru (25 i 100%), ekstrakt drożdżowy (0,5 i 5 g· dm^-3), KH₂PO₄ (0 i 2 g· dm^-3), (NH₄)₂SO₄ (0 i 2 g·dm^-3) oraz glukoza (5 i 50 g· dm^-3). Eksperymenty wykonano w dwóch powtórzeniach dla każdego z wariantów doświadczenia. Stopień dekoloryzacji wywaru oznaczano spektrofotometrycznie (475 nm). Odnotowano dobre dopasowanie przyjętego planu eksperymentu (R² = 0,9891). Stwierdzono istotnie statystyczny wpływ (p ≤ 0,05) minimalnego i maksymalnego stężenia wywaru, glukozy i (NH₄)₂SO₄ na proces dekoloryzacji. Najwyższy uzyskany stopień dekoloryzacji wywaru wynosił 24,78%.

23-34