W czasie dwóch lat oceniono 97 miejscowych odmian pomidora zebranych w anatolijskim regionie Turcji i północno-zachodnim Iranie oraz trzy odmiany handlowe. Eksperyment przeprowadzono w układzie alpha lattice w Centrum Badawczym Rolnictwa i Zasobów Naturalnych w Zachodnim Azerbejdżanie w Iranie. Analiza wariancji ukazała zmienność (P ≤ 0.01) wśród genotypów w odniesieniu do wszystkich cech doświadczenia. Plon wykazał pozytywną, istotną korelację z długością i szerokością liścienia, długością i szerokością liścia, masą owocu, długością i średnicą owocu, grubością owocni oraz długością szypułki owocu. W analizie głównych składowych, pierwsze trzy składowe odpowiadały za 71.6% wszystkich różnic między genotypami. Ponieważ pierwszy komponent określał 50% wszystkich różnic, a plon był istotnie skorelowany z tym komponentem, może on być używany jako kryterium selekcji do identyfikowania genotypów o wysokim plonie w programach hodowlanych. Analiza skupień przy użyciu metody Warda klasyfikowała genotypy w trzy grupy obejmujące wczesnodojrzewające genotypy w grupie I, genotypy o wysokich plonach w grupie II, genotypy o dużych owocach w grupie III, późno dojrzewające genotypy oraz genotypy o wysokiej całkowitej zawartości rozpuszczalnych składników (TSS) stałych w grupie I oraz genotypy o wysokiej kwasowości w grupie V.

87-96