Granat jest jednym z najstarszych owoców w Turcji, a jego uprawa gwałtownie rozwinęła się w ostatnich latach. W niniejszej pracy opisano pożądane pomologiczne i chemiczne cechy siedemnastu genotypów granatu z okręgu Narlidere (Bitlis) badanych w latach 2010–2011. Stwierdzono znaczne zróżnicowanie cech granatu ważnych dla jego uprawy, takich jak masa owocu, masa osnówki oraz szerokość owocu. Ich rozpiętość wahała się odpowiednio od 99,77 (N-15) do 515.97 g (N-05), 14,16 (N-01) do 41,92 g (N-10), 51,03 (N-15) do 90,99 mm (N-05) oraz 58,99 (N-03) do 103,11 mm (N-05). Cechy chemiczne także znacznie różnicowały badane genotypy. Zawartość rozpuszczalnych substancji stałych (SSC), kwasowość ogólna (TA), pH oraz plon soku wahały się odpowiednio od 5,96 (N-02) do 9,13% (N-03), 0,12 (N-12) do 0,91% (N-14), 2,51 (N-14) do 4,52 (N-10) oraz 48,8 (N-06) do 72,07% (N-01). Stwierdzono, że jeśli chodzi o świeżą konsumpcję i przetwarzanie, jest wiele obiecujących genotypów. Genotypy te stanowia cenne źródło genetyczne, a także mają duży potencjał dla prac hodowlanych.

123-132