W ostatnich latach obserwuje się coraz większe zainteresowanie trawnikami i ich wyglądem. Jakość trawnika obniżają pojawiające się choroby, których sprawcami mogą być różne patogeny. Badania przeprowadzono w dwóch ośrodkach miejskich w rejonie południowo-wschodniej Polski: w latach 2006–2007 w Lublinie i w 2007 r. w Zamościu, z uwzględnieniem miejsc nasłonecznionych i częściowo zacienionych. Określono skład gatunkowy runa, oznaczano stopień porażenia liści oraz przeprowadzono analizę mykologiczną porażonych roślin. W przypadku trawników w Lublinie średnie wartości wskaźników chorobowych dla liści badanych traw wiosną 2006 r. wynosiły 53,75–83,00, zaś wiosną 2007 r. 6,75–29,00. Średnie wartości wskaźników chorobowych dla liści określone jesienią 2006 r. wynosiły 16,00–86,25, natomiast jesienią 2007 r. 4,50–21,25. Średnie wartości wskaźników chorobowych dla liści badanych traw gazonowych w Zamościu wiosną 2007 r. wynosiły 24,50–48,25, natomiast jesienią tego roku 28,00–54,75. Dużym zagrożeniem dla traw gazonowych w uprawie trawnikowej wiosną okazał się Microdochium nivale, natomiast przyczyną brunatnej plamistości liści traw gazonowych jesienią w analizowanych warunkach okazały się Bipolaris sorokiniana (Lublin) i Drechslera siccans (Zamość). W przypadku obu lokalizacji trawników, w analizowanych latach badań, zarówno wiosną jak i jesienią znaczny udział w porażaniu korzeni miały gatunki z rodzaju Fusarium, a szczególnie F. culmorum.

63-80