W różnych częściach Turcji istnieją populacje orzecha włoskiego (Juglans regia L.) rozmnażane z nasion o dużej różnorodności genetycznej oraz wiele monoecyjnych i dychotomicznych genotypów, co jest efektem ciągłego rozmnażania płciowego. Badanie przeprowadzono w celu określenia różnorodności genetycznej oraz wyselekcjonowania genotypów orzecha włoskiego w populacji siewek hodowanych w rejonie Kemach we Wschodniej Antolii w latach 2009–2012. Zbadano ponad 25 000 drzew orzecha o wysokiej heterozji pod kątem wydawania plonu (boczne owocowanie), tolerancji na antraknozę, bakteryjną plamistość oraz parametrów jakości. Wskaźnik bocznego owocowania u wybranych genotypów wynosił od 50 do 80%. Czas tworzenia liści w wybranych genotypach jest średni w stosunku do dobrze znanej odmiany ‘Franquette’. Masa, długość i średnica (na spojeniu) orzecha wahała się odpowiednio od 11,18 do 15,20 g, od 32,55 do 36,62 mm, od 31,58 do 36,15 mm oraz od 1,11 do 2,33 mm. Masa i proporcje jądra wynosiły od 6,14 g do 8,00 g oraz od 47,08 do 58,57%. Zawartość tłuszczu i białka w jądrze wynosiły odpowiednio od 55,18 do 65,70% oraz od 14,70 do 20,10%.

103-114