Odmiany papryki słodkiej polskiej hodowli mają wysoki biologiczny potencjał pozwalający na ich uprawę polową w warunkach klimatu umiarkowanego. Celem pracy było poszukiwanie zależności pomiędzy cechami morfologicznymi owoców a ich wartością odżywczą. W latach 2008, 2009 i 2011 w Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie przeprowadzono badania jedenastu polskich odmian papryki słodkiej: ‘Barbórka’, ‘Calipso’, ‘Caryca’ F₁, ‘Etiuda’, ‘Gloria’, ‘Iga’, ‘Lena’, ‘Mercedes’, ‘Mira’, ‘Oliwia’, ‘Ożarowska’. Kształt owoców był zróżnicowany, od kulistego (‘Iga’) do wydłużonego stożka (‘Mercedes’, ‘Mira’). Owoce o dużej masie były charakterystyczne dla odmian ‘Barbórka’, ‘Caryca’ F₁, ‘Etiuda’, ‘Gloria’ i ‘Ożarowska’. Wszystkie porównywane genotypy cechowały się grubym miąższem i wysokim udziałem perykarpu w całej masie owoców. ‘Barbórka’, ‘Gloria’ i ‘Ożarowska’ zawierały więcej niż inne odmiany suchej masy, cukrów rozpuszczalnych i karotenoidów. Na podstawie analizy regresji wykazano powiązania korelacyjne pomiędzy niektórymi cechami owoców a zawartością składników odżywczych. Uzyskane wyniki mogą pomóc w wyborze najbardziej wartościowych odmian papryki słodkiej pod względem wartości odżywczej oraz morfologicznych cech owoców. Mogą być również wykorzystane przy doborze odmian o różnym zastosowaniu do uprawy polowej w warunkach polskiego klimatu oraz być użyteczne w przyszłych programach hodowlanych.

79-91