Mikromorfologiczna charakterystyka skulptury ziaren pyłku stanowi jedną z ważniejszych cech diagnostycznych roślin. Ziarna pyłku u różnych gatunków z podrodziny Prunoideae charakteryzuje zmienność co do wielkości, kształtu i skulptury egzyny. W prezentowanej pracy po raz pierwszy porównano mikromorfologię ziaren pyłku czternastu odmian w obrębie pięciu gatunków drzew owocowych z rodzaju Prunus. Obserwacje i badania morfometryczne ziaren pyłku wykonano przy użyciu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej. Badane ziarna pod względem wielkości zaliczono do średnich lub dużych. Ich kształt określono jako prolatum, subprolatum lub prolato-spheroides. Prążki w egzynie P. armeniaca przebiegają równolegle, mogą być rozgałęzione lub wygięte. Skulptura ziaren P. persica obejmuje prążki miejscami przebiegające równolegle lub nieregularnie, albo dychotomicznie rozgałęzione. W egzynie ziaren pyłku P. avium występują regularnie ułożone obok siebie lub miejscami rozgałęzione prążki. Rzeźba ziaren P. cerasus tworzy wydłużone prążki, niekiedy z delikatnym wygięciem lub z tendencją do przeplatania. Egzyna ziaren P. domestica charakteryzuje się rozwidlonymi, łukowato wygiętymi prążkami. Grubość striae istotnie różni się między odmianami w obrębie gatunków, a szerokość rowków tylko między niektórymi gatunkami i odmianami. Uzyskane wyniki badań związane ze skulpturą egzyny ziaren pyłku mogą być wykorzystane w taksonomii gatunków z rodzaju Prunus.

115-129