Warzywa są istotnymi składnikami diety, stanowiącymi grupę najmniej kalorycznych surowców o znacznych walorach odżywczych. Celem niniejszych badań było określenie potencjału wartości odżywczej i energetycznej liści rokietty (Eruca sativa Mill.) pod wpływem zróżnicowanego żywienia mineralnego roślin azotem i potasem. Rośliny uprawiano w szklarni w podłożu torfowym, stosując zmienne ilości azotu i potasu: 0,3 i 0,6 N w formie saletry wapniowej (Ca(NO₃)₂), oraz 0,3 K, 0,6 K i 0,9 K w postaci siarczanu potasu (K₂SO₄) i chlorku potasu (KCl), przy stałym poziomie pozostałych makro- i mikroelementów. Określono plon świeżej masy liści, zawartość cukrów rozpuszczalnych, tłuszczu, popiołu i błonnika, jak również oszacowano wartość kaloryczną badanego materiału roślinnego. Wykazano, że istnieje możliwość zwiększenia wartości odżywczej liści rokietty przy zastosowaniu odpowiedniego schematu żywienia mineralnego roślin. Stosowanie KCl istotnie podnosiło wartość odżywczą liści rokietty, wyznaczoną obecnością tłuszczu i błonnika. Aplikacja K₂SO₄ okazała się korzystniejsza z uwagi na koncentrację węglowodanów i węglowodanów przyswajalnych. Zwiększenie dawki azotu powodowało przyrost biomasy oraz zwiększenie zawartości tłuszczu, ale przyczyniło się także do zmniejszenia koncentracji glukozy i fruktozy. Wyższe dawki potasu wpłynęły na wzrost zawartości tłuszczu, popiołu oraz glukozy. Wartość energetyczna liści rokietty nie była modyfikowana zastosowanym nawożeniem mineralnym.

191-199