Tradycyjnie wieś utożsamiana jest z rolnictwem i produkcją rolną. W ciągu wieków wytworzyły się różnorodne formy zagospodarowania przestrzeni. Istotnym elementem w krajobrazie zurbanizowanym jest zagroda wiejska z otaczającą ją zielenią, a w krajobrazie otwartym – pola uprawne i ich relacje z osiedlem wiejskim. Postępująca urbanizacja wsi zmienia jej krajobraz, poprzez zunifikowane budownictwo często zatraca się jej indywidualny charakter, a przede wszystkim ogranicza możliwości prawidłowego funkcjonowania gospodarstw rolnych. Najczęściej nowa zabudowa obudowuje istniejące tereny zurbanizowane, gdzie mieszczą się także działki zagrodowe rolników indywidualnych. Powstają znaczne utrudnienia w funkcjonowaniu ich mieszkańców oraz niedogodności komunikacyjne z posiadanym przez gospodarstwo areałem. Poprzez kształtowanie środowiska kulturowego wsi, a zwłaszcza jego wartości przestrzennych, gdzie znajdzie się także właściwe miejsce dla zagrody wiejskiej, należy dążyć do wytworzenia się poczucia tożsamości z rodzimą tradycją i jej wartościami, wynikającej stąd przynależności do miejscowej społeczności oraz identyfikacji z otaczającą przestrzenią.

51-62