We współczesnych miastach pomimo coraz większych zdobyczy techniki (sprawne systemy oczyszczania powietrza, wody itp.) i udogodnień służących człowiekowi deficytowym towarem staje się zieleń. I to zarówno ta stworzona i utrzymywana przez człowieka, jak i naturalna, poprzez którą mamy kontakt z przyrodą. W tym kontekście rzadko pojawia się występująca często w miastach roślinność spontaniczna, najczęściej nieakceptowana przez mieszkańców. Jej zróżnicowanie i pojawianie się tam gdzie z występowaniem mają trudności inne rośliny jest niedocenianym atutem, a jej obfita obecność stanowi potencjał miast. Tym bardziej, że pogarszające się warunki życia w mieście wymagają poprawy tej sytuacji. Konieczne jest wdrażanie przyjętej również przez Polskę idei zrównoważonego rozwoju. W związku z tym warto zastanowić się nad wykorzystaniem roślinności synantropijnej w systemie terenów zieleni. W pracy, na przykładzie Lublina, przedstawiono analizę możliwości zachowania i wykorzystania roślinności synantropijnej oraz korzyści, jakie z tego mogą wynikać.

55-66