Historia ogrodów wiejskich sięga XIII wieku, gdy bezrolni chłopi otrzymywali do samodzielnej uprawy zagony ziemi. Przez stulecia pełniły one przede wszystkim funkcje użytkowe, tzn. były ważnym źródłem wyżywienia rodzin. Pierwsze ogrody ozdobne zakładano przy dworach szlacheckich, rezydencjach magnackich i w dobrach kościelnych. Kwitnące rośliny w przedokiennych ogródkach zagród chłopskich pojawiły się dopiero po przeprowadzeniu uwłaszczenia. Wiejskie ogrody przydomowe zmieniały swoją formę, wielkość i funkcje tak w perspektywie czasowej, jak i regionalnie. W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w wybranych ogrodach wiejskich na terenie powiatów giżyckiego i węgorzewskiego. Przedmiotem analiz był sposób urządzenia przestrzeni przydomowej, w tym: różnorodność gatunkowa, sposób pielęgnacji zieleni, dobór elementów małej architektury, układ kompozycyjny i funkcjonalny, aspekt estetyczny i ekologiczny, tradycja miejsca. Odrębną kwestię stanowiła ocena wpływu zagospodarowania obiektu na tereny sąsiadujące i wizerunek wsi. Wśród współczesnych założeń obserwuje się mnogość funkcji, różnorodność gatunków i barw, mieszaninę stylów, unifikację ogrodu wiejskiego i miejskiego.

185-199