Poziom plonowania jest wypadkową właściwości genetycznych uprawianej odmiany, warunków siedliskowych i stosowanej agrotechniki, w tym ochrony herbicydowej. W praktyce rolniczej preferowane są odmiany o szerokiej adaptacji do zmiennych warunków siedliska oraz tolerancyjne w stosunku do wielu substancji aktywnych herbicydów, co zapewnia uzyskanie stabilnych plonów. Celem badań była ocena wpływu różnych herbicydów na zmienność plonowania odmian pszenicy ozimej uprawianej w zróżnicowanych warunkach siedliskowych na terenie Dolnego Śląska. W latach 2010-2013 wykonano badania polowe nad zmiennością plonowania czterech odmian pszenicy ozimej (Boomer, Cubus, Nadobna, Rapsodia) w zależności od herbicydu i warunków siedliskowych. Badane siedliska były zlokalizowane w dwóch miejscowościach, leżących w okolicach Wrocławia, o zróżnicowanych warunkach glebowych (gleba płowa i czarna ziemia). Do badań wykorzystano trzy herbicydy o różnych mechanizmach działania: Panida 330 EC (pendimetalina), Snajper 600 SC (diflufenikan + izoproturon), Axial 100 EC (pinoksaden) łącznie z adiuwantem Adigor 440 EC. Do oceny zmienności plonowania odmian pszenicy w poszczególnych siedliskach zastosowano wielozmienną analizę wariancji oraz analizę dyskryminacyjną. W celu pogrupowania herbicydów o podobnym efekcie działania zastosowano analizę skupień Warda. Odmiana Rapsodia odznaczała się znacząco wyższym plonowaniem, natomiast Nadobna dawała niższe plony zwłaszcza na czarnej ziemi. Badane warianty ochrony roślin przed chwastami nie zróżnicowały wysokości plonowania odmian pszenicy ozimej. Odmiana Cubus charakteryzowała się większą stabilnością plonowania w porównaniu z pozostałymi odmianami. Herbicyd Panida 330 EC przyczynił się do większej zmienności plonowania badanych odmian. Preparat ten może spowodować redukcję plonu ziarna niektórych odmian pszenicy ozimej w niesprzyjających warunkach siedliskowych.

73-83