W artykule przedstawiono zastosowanie metody Duncana i Wrighta do oceny stateczności na przykładzie wybranego odcinka Skarpy Warszawskiej przy plebani kościoła św. Anny. Przeprowadzone obliczenia wykonano w geometrycznie przestrzennym stanie odkształceń, wykorzystując metodę redukcji parametrów wytrzymałościowych, należącą do grupy metod MES. Na podstawie materiałów archiwalnych wytypowano trzy zestawy parametrów wytrzymałościowych (najmniejsze, średnie i największe), na których podstawie obliczono współczynniki stateczności (F). Wyniki obliczeń F zastosowano do oszacowania odchylenia standardowego oraz współczynnika zmienności F. Następnie określono prawdopodobieństwo osuwiska (Pf) i ostatecznie wskaźnik niezawodności (R), wykorzystując zależności korelacyjne wykonane przez Duncana i Wrighta. Przedstawiona analiza stateczności, za pomocą metody Duncana i Wrighta, pokazuje możliwość uwzględnienia w ocenie prawdopodobieństwa osuwiska różnych współczynników stateczności w odniesieniu do różnych parametrów wytrzymałościowych tych samych warstw geotechnicznych. Wykorzystana metoda dodatkowo umożliwia ilościowe porównanie oceny prawdopodobieństwa powstania osuwiska różnych analiz stateczności skarp.

19-30