Rośliny jako organizmy pozbawione możliwości aktywnego przemieszczania się są szczególnie narażone na działanie licznych, niekorzystnych warunków środowiskowych, zakłócających ich rozwój. Do najczęstszych stresów abiotycznych należą: susza, zasolenie gleby, obecność metali ciężkich, zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura. Zwiększenie odporności roślin na niekorzystne działanie czynników środowiskowych pozwoliłoby na obecnych terenach uprawnych uzyskać plony aż o 70–80% wyższe. Dlatego w wielu laboratoriach podejmowane są badania podstawowe dotyczące poznania mechanizmów odpowiedzi roślin na czynniki stresowe. Ustalenie, jakim zmianom ulegają białka podczas stresów środowiskowych, może dostarczyć wielu ważnych informacji dotyczących adaptacji roślin do niekorzystnych warunków. Rozwój technik proteomicznych stwarza nowe możliwości identyfikacji białek i pozwala lepiej zrozumieć mechanizmy tolerancji stresów. Proteomikę wykorzystuje się również do poszukiwania białkowych wskaźników tolerancji na stresy. Istotne znaczenie ma opracowanie jednolitych procedur przygotowania i analizy materiału oraz walidacji otrzymanych wyników. Wyniki badań nad biomarkerami mają duże szanse na wykorzystanie w praktyce rolniczej. Celem niniejszej pracy było przedstawienie ważniejszych osiągnięć w zakresie proteomiki roślin związanych z tolerancją na stresy abiotyczne.

43-56