Niedobór wody jest jednym z ważniejszych czynników ograniczających plonowanie roślin uprawnych. Truskawka jest zaliczana do roślin o dużym zapotrzebowaniu na wodę i wysokiej wrażliwości na jej deficyt. W doświadczeniu określono reakcję na deficyt wody trzech odmian truskawki: ‘Elsanta’, ‘Grandarosa’, ‘Honeoye’. Rośliny były uprawiane w szklarni w pojemnikach wypełnionych mieszaniną substratu torfowego i kokosowego. Zastosowano dwie kombinacje nawodnieniowe: (i) optymalne nawadnianie – potencjał wody w podłożu utrzymywany był na poziomie -10 kPa (kontrola), (ii) deficyt wody – potencjał wody utrzymywany na poziomie -30 kPa. Rośliny stresowane otrzymywały obniżone dawki wody w ciągu całego cyklu uprawowego. Wykonywano pomiary intensywności wymiany gazowej oraz potencjału wody liści. Ponadto oceniono wzrost roślin oraz ich plonowanie. Deficyt wody w podłożu ograniczył natężenie wymiany gazowej oraz potencjał wody w liściach roślin. Pomiędzy badanymi odmianami stwierdzono istotne różnice w tolerancji na suszę. U roślin odmiany ‘Elsanta’ rosnących w warunkach deficytu wody stwierdzono wysokie wartości efektywności wykorzystania wody (określonej jako stosunek natężenia fotosyntezy do natężenia transpiracji). Niedobór wody wpłynął na wzrost roślin. Jedynie w przypadku odmiany ‘Honeoye’ stwierdzono znaczącą redukcję masy i powierzchni liści roślin poddanych działaniu stresu (w porównaniu do kontroli). Nie wykazano istotnych różnic w masie i długości systemu korzeniowego roślin odmiany ‘Elsanta’ rosnących w warunkach zróżnicowanego zaopatrzenia w wodę. W przypadku pozostałych odmian rozwój systemu korzeniowego roślin stresowanych był zahamowany. Największy plon uzyskano z roślin odmiany ‘Elsanta’, najmniejszy z ‘Honeoye’. Uzyskane wyniki wskazują, że spośród ocenianych odmian największą tolerancją na suszę charakteryzowały się rośliny odmiany ‘Elsanta’.

55-65