W dwuletnim doświadczeniu polowym porównano wpływ koniczyny białej (Trifolium repens L.), życicy trwałej (Lolium perenne L.), mieszanki koniczyny białej z życicą trwałą oraz przykaszanych chwastów, stosowanych jako żywe ściółki, z wpływem linuronu 675 g∙ha^-1 na zachwaszczenie pola oraz plon marchwi (Daucus carota L.) ‘Flakkese 2’ uprawianej na redlinach. Żywe ściółki nie miały wpływu na wzrost chwastów podczas pięciu tygodni po siewie nasion marchwi i zmniejszały zachwaszczenie pola w sposób istotny pod koniec okresu uprawy. Żywe ściółki i przykaszane chwasty powodowały zmniejszenie plonu ogółem i plonu handlowego korzeni marchwi; w mniejszym stopniu zmniejszały także świeżą masę liści marchwi. Udział korzeni uszkodzonych przez owady i ślimaki oraz korzeni z objawami chorobowymi w plonie niehandlowym zebranym z poletek okrytych żywymi ściółkami i przykaszanymi chwastami był mniejszy, a udział korzeni rozwidlonych oraz korzeni o średnicy mniejszej niż 20 mm był większy niż na poletkach opryskanych linuronem 675 g∙ha^-1. Przykaszane chwasty były mniej przydatne jako żywa ściółka w uprawie marchwi na redlinach niż koniczyna biała, życica trwała i mieszanka tych dwóch gatunków.

67-82