Ściółkowanie roślinami okrywowymi, które zwiększa bioróżnorodność upraw sadowniczych, jest jednym ze sposobów ograniczenia zachwaszczenia w sadzie odpowiednim dla zrównoważonej produkcji. Żywa ściółka stanowi jednak konkurencję wobec drzewa owocowego, co może prowadzić do ograniczenia jego siły wzrostu i owocowania. Wzrost, plonowanie i jakość owoców oceniano w młodym sadzie ściółkowanym kostrzewą owczą (Festuca ovina L.) na terenie Stacji Badawczo-Dydaktycznej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Odmianę ‘Ligol’ na podkładkach M.9, M.26 oraz P 60 wysadzono wiosną 2009 r. W kolejnych czterech latach po założeniu sadu (2010–2013) w rzędach drzew wysiewano kostrzewę owczą. Do roku jej wprowadzenia zastosowano ugór herbicydowy. Wysiew kostrzewy owczej już w drugim roku po posadzeniu jabłoni istotne obniżył sumę plonu z drzewa w pierwszych czterech latach owocowania, ale przyczynił się do poprawy wybarwienia owoców. Opóźnienie wysiewu rośliny okrywowej do trzeciego lub czwartego roku po założeniu sadu pozwoliło uniknąć jej negatywnego oddziaływania na plonowanie i wzrost jabłoni, a także jakość owoców wielkoowocowej odmiany jabłoni. Dodatkowo zadowalające zabezpieczenie gleby przed zachwaszczeniem przez darń pozwala na rozważenie ściółkowania kostrzewą owczą jako alternatywy – ten sposób pielęgnacji gleby kilka lat po założeniu sadu mona stosować zamiast ugoru herbicydowego.

163-174