Bezorkowe systemy uprawy roli, poprzez odmienne oddziaływanie na glebę w porównaniu do uprawy płużnej, modyfikują jej właściwości, a w konsekwencji warunki wzrostu i rozwoju roślin. Celem badań była ocena wieloletniego oddziaływania różnych systemów uprawy roli na plonowanie grochu oraz wybrane właściwości gleby. Schemat doświadczenia obejmował 5 wariantów uprawy roli: 1 – uprawa tradycyjna stosowana corocznie: podorywka + bronowanie, orka siewna na głębokość 25 cm, agregat uprawowy (kultywator z wałem strunowym), 2 – uprawa uproszczona stosowana corocznie (kultywator ścierniskowy), 3 – siew bezpośredni w ściernisko stosowany corocznie, 4 – siew bezpośredni stosowany przemiennie z uprawą uproszczoną, 5 – siew bezpośredni przerywany po 2 latach jednoroczną uprawą uproszczoną. Największe plony grochu uzyskano po uproszczonej uprawie roli, natomiast zastosowanie uprawy tradycyjnej oraz siewu bezpośredniego pod tę roślinę skutkowało obniżeniem plonu nasion, odpowiednio o 7,5 i 11,0%. Różnice w plonach nasion grochu pomiędzy systemami uprawy roli wynikały głównie z odmiennej obsady roślin na 1 m² przed zbiorem. Sposoby uprawy bezorkowej nie obniżały zawartości białka w nasionach grochu w odniesieniu do jego uprawy w systemie płużnym. Nie odnotowano korzystnego oddziaływania na plonowanie grochu zastosowanego siewu bezpośredniego przerywanego uprawą powierzchniową. Wieloletnie stosowanie uprawy uproszczonej i siewu bezpośredniego sprzyjało zwiększaniu wilgotności i gęstości objętościowej gleby oraz zmniejszaniu kapilarnej pojemności wodnej, a ponadto stymulowało aktywność enzymów w glebie do głębokości 10 cm.

37-50