Zaburzenia spowodowane niedoborem jodu są ważnym problem zdrowotnym na świecie. Poszukiwanie alternatywnych metod suplementacji żywności w jod wynika z zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia i ma na celu zmniejszenie niedoborów jodu w żywieniu człowieka. Jod nie jest zaliczany do podstawowych składników odżywczych dla roślin, ale rośliny mogą go akumulować. Siewki biofortikowane w jod mogą stać się dla ludzi źródła tego składnika. Celem przeprowadzonych badań była próba uzyskania siewek sałaty i rzodkiewki wzbogaconych w jod i ustalenie wpływu dawki jodu stosowanego w formie jodku potasu na ich jakość biologiczną. Zastosowano następujące dawki KI: 0; 0,075; 0,15; 0,75 i 1,5 mg na szalkę Petriego. Wpływ jodku potasu na oznaczane parametry jakości biologicznej zależał od dawki KI i gatunku testowanej rośliny. Siewki rosnące w obecności KI charakteryzowały się zwiększoną zawartością jodu. W warunkach doświadczenia najbardziej odpowiednie do biofortyfikacji dawki to 0,075 i 0,15 mg, przy których parametry jakości biologicznej siewek są zbliżone do kontroli. Stwierdzono, że statystycznie istotne różnice wartości parametrów charakteryzujące jakość biologiczną siewek obu gatunków występują najczęściej w przypadku najwyższych dawek KI (0.375–1.5 mg). Zastosowanie KI w tych dawkach spowodowało zmniejszenie długości siewek sałaty i rzodkiewki, ale tylko w przypadku siewek sałaty zwiększenie suchej masy. Tylko w siewkach sałaty stwierdzono znaczący wzrost zawartości kwasu askorbinowego. W porównaniu z kontrolą nie odnotowano znaczących różnic biomasy i zawartości chlorofilu w biofortyfikowanych siewkach. Stężenie grup tiolowych uległo zmniejszeniu zarówno w siewkach rzodkiewki, jak i sałaty, ale całkowita zdolność antyoksydacyjna mierzona metodą DPPH zmniejszyła się tylko w siewkach sałaty.

3-16