Badano działanie antybakteryjne i antyoksydacyjne, całkowitą zawartość fenoli i zawartość gumy trragakantowej w różnych populacjach Astragalus gossypinus i Astaragalus parrowianus (Fabaceae) z trzech prowincji w środkowym i południowo-zachodnim Iranie. Określono całkowitą zawartość fenoli wodnego roztworu gumy tragakantowej przy użyciu metody Folin-Ciocalteu. Antyoksydacyjne działanie wodnego roztworu gumy tragakantowej oceniono, mierząc DPPH. Antybakteryjne działanie wodnego roztworu gumy tragakantowej w odniesieniu do czterech bakterii ustalono za pomocą testu seryjnych rozcieńczeń. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że istnieją istotne różnice w całkowitej ilości związków fenolowych oraz działaniu antybakteryjnym i antyoksydacyjnym w różnych populacjach obydwu gatunków. Największą całkowitą zawartość związków fenolowych gumy tragakantowej otrzymano z populacji Shahrekord i Khomeyn dla A. parrowianus (odpowiednio, 237 i 235 mg GAE∙g^-1 gumy tragakantowej). Największą zawartość białka otrzymano z populacji Shahrekord dla A. gossypinus. Największą aktywność antyoksydacyjną uzyskano dla populacji Shahrekord dla obydwu gatunków (IC₅₀ = 0,345 i 0,419 mg∙ml^-1) oraz Khomeyn dla A. gossypinus (IC₅₀ = 0,511 mg∙ml^-1). Wodny roztwór gumy tragakantowej wskazywał umiarkowane do dobrego działanie inhibicyjne (MICs = 0,125 do 0,250 mg∙ml^-1) względem czterech bakterii, zwłaszcza Listeria monocytogenes. Podsumowując, guma tragakantowa z niektórych populacji A. gossypinus i A. parrowianus może być ważnym żywieniowym źródłem białka i związków fenolowych o zdolnościach antyoksydacyjnych i antybakteryjnych.

141-152