Związki chloroorganiczne należą do związków bardzo trwałych, tzw. persystentalnych, trudno ulegających rozkładowi zarówno pod wpływem warunków atmosferycznych, jak i biochemicznych, a wśród grup je reprezentujących występują też związki o dużej trwałości i zdolności do biokumulacji. Natomiast zanieczyszczenie środowiska i żywności sztucznymi izotopami powoduje otrzymanie dawki promieniowania przez ludzi. Z punktu widzenia radioaktywnego skażenia środowiska, najbardziej niebezpieczne są izotopy ¹³⁴Cs i ¹³⁷Cs, których stężenia stosowane są jako wskaźnik zanieczyszczenia środowiska. Mając na uwadze szkodliwość powyższych substancji oraz konieczność monitorowania zawartości radiocezu, ze względu na jego toksyczność, celem zaprezentowanych w pracy badań było sprawdzenie zawartości związków chloroorganicznych oraz analiza zawartości radiocezu w wybranych warzywach (marchew, kalafior, brokuły, zielony groszek, zielona fasola, szpinak] z obszaru Warmii i Mazur. Jak pokazują wyniki badania, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic wskazujących na wpływ producenta na obecność szkodliwych substancji chemicznych. Można przypuszczać, że producenci warzyw mrożonych zwracali uwagę na podstawowe zasady uprawy roślin. We wszystkich badanych próbach warzyw, będących mrożonymi produktami rynkowymi, stwierdzono obecność chlorowanych węglowodorów w ilościach nieprzekraczających najwyższych dopuszczalnych poziomów. Największe stężenie γ-HCH i sumy DDT stwierdzono w marchwi, a najniższym stężeniem związków chloroorganicznych charakteryzował się szpinak. Można zatem stwierdzić, że związki chloroorganiczne są gromadzone głównie w warzywach korzeniowych. Poziomy ¹³⁷Cs w badanych warzywach pokazują, że części nadziemne roślin gromadzą znacznie więcej izotopu w porównaniu z warzywami korzeniowymi.

35-46