W pracy przedstawiono wyniki wielkości zanikania torfowiska w dwóch przekrojach stratygraficznych oraz zmian morfologicznych w czterech profilach glebowych w latach 1974 i 2012 na terenie Polesia Lubelskiego. Złoże torfowe sklasyfikowano jako torfowisko typu niskiego, zbudowane z torfu trzcinowego o średniej miąższości 3 m w Sosnowicy i 0,64 m w Uhninie. Zmierzona geodezyjnie wielkość zanikania gleb organicznych mieści się w zakresie od 9 cm do 33 cm, podczas gdy gleb mineralnych od 0 do 4 cm. Średnia wielkość zanikania torfowiska w Sosnowicy wynosiła 24 cm w okresie 38 lat, co daje obniżenie 0,6 cm na rok, czyli ubytek masy torfowej w wysokości 11,5% całkowitych zasobów. Sytuacja jest jeszcze gorsza w przypadku torfowiska w Uhninie, gdzie mineralizacja i pożar torfowiska spowodowały zmniejszenie jego obszaru o 36%. Ubytek masy torfu, w tym w wyniku pożaru, wyniósł 53% całkowitych zasobów, co odpowiada obniżeniu 0,35 cm · rok^–1. W okresie 50 lat po odwodnieniu dominuje gleba torfowo-murszowa kompleksu średnio suchego. Wartości współczynnika korelacji oraz wielkości błędu wskazują na niemożność stosowania wzorów empirycznych dla określenia wielkości zanikania.

81-89