Śliwa jest głównym gatunkiem owoców w rejonie Czarnogóry. Prowadzone przez 4 lata badanie obejmowało identyfikację in situ autochtonicznych odmian śliwy. Obserwację i zapis ich cech fenologicznych i pomologicznych przeprowadzono przy użyciu metodologii IBPGR i UPOV. Kwitnienie rozpoczęło się między 26 marca a 12 kwietnia, a dojrzewanie między 13 lipca (Petrovača) a 18 września (Trnovača). Masa owocu wahała się od 6,65 ±0,235 do 53,88 ±0,654 g a masa pestki od 0,16 ±0,003 do 2,20 ±0,11 g. Odmiany sklasyfikowano jako skrajnie małe w kategoriach rozmiaru owoców, z wyjątkiem odmiany ‘Crvena durgulja’ (większe owoce). Dominował kulisty kształt owocu i jasnozielona barwa. Barwa skórki była różna, począwszy od bursztynowej, skończywszy na czarnej. Dominującą barwą miąższu była żółtozielona. Przeważała średnia jędrność miąższu. Owoce omawianej odmiany mogą być przetwarzane przede wszystkim na śliwowicę, lub mogą być używane świeże lub suszone. Wybrane odmiany śliwy można stosować w programach hodowlanych i jako odmiany w sadach organicznych. Niniejsze badanie przeprowadzono w celu oceny autochtonicznych odmian i sadzonek śliwy (in situ). Proces selekcji składał się z trzech etapów: a) wstępna selekcja na podstawie charakterystyki populacji i cech pomologicznych, b) morfologiczna i jakościowa charakterystyka jednorocznych sadzonek do autochtonicznych odmian brandy z sadzonki Myrobalan (Prunus cerasifera Erhr.) oraz c) zdolność zatrzymywania wody śliwek jako wskaźnik ich odporności na suszę.

45-63