W badaniu zastosowano metody biochemiczne i fizjologiczne w celu optymalizacji zapotrzebowania na składniki odżywcze sprzyjające wzrostowi i rozwojowi rokietty siewnej (Eruca sativa Mill.). Zastosowano dwie dawki azotu (0,3 i 0,6 g N dm^-3) i trzy dawki potasu (0,3; 0,6 i 0,9 g K dm^-3) w formie siarczanu i chlorku. Po zastosowaniu wyższej dawki azotu i siarczanowej formy potasu intensywny zielony kolor liści, wyższa zawartość azotanów, flawonoidów, kwasu askorbinowego i niższa zawartość węglowodanów odpowiadały podwyższonym wartościom parametrów wzrostu, tj. większej liczbie liści i częściowo wyższemu plonowi świeżej masy liści. Zawartości proliny i antocyjanów słabo różnicowały zapotrzebowanie rośliny na składniki odżywcze. Po zastosowaniu wyższej dawki azotu i siarczanowej formy potasu parametry fluorescencji chlorofilu poprawiły się (wyższe wartości wskaźnika witalności PSII, maksymalnej fotochemicznej wydajności PSII, wygaszania fotochemicznego i niższe wartości wskaźnika energii świetlnej pochłoniętej, a nie zużytej w procesach fotochemicznych) przy jednoczesnym braku wpływu na zawartość barwników fotosyntetycznych. Zmierzone parametry biochemiczne i fotosyntetyczne odpowiadały charakterystyce morfologicznej (kolor liści, liczba liści i świeża masa liści) wskazując, że lepsze warunki żywieniowe były dostarczone roślinom w warunkach nawożenia wyższą dawką azotu i siarczanową formą potasu.

147-160