Celem pracy była analiza zróżnicowania genetycznego populacji Heterobasidion annosum s. s. w wybranych drzewostanach sosnowych z podsadzeniem buka zlokalizowanych w Nadleśnictwie Bolewice i Tuczno. W tym celu pobierano drewno pniakowe oraz korzeni i szyi korzeniowej porażonych buków. W laboratorium dokonano izolacji grzybni i identyfikacji patogena. Zróżnicowanie genetyczne populacji ustalono na podstawie testu somatycznej kompatybilności grzybni. Wykazano, że 36 buków (z 60 zamarłych) i 10 pniaków (z 11 analizowanych) było zasiedlonych przez H. annosum s. s. Na badanych powierzchniach stwierdzono 14 genotypów patogena. W Nadleśnictwie Tuczno na powierzchni 1 występowało sześć genotypów. Największy genotyp zasiedlał powierzchnię 84 m² (sześć buków i cztery pniaki sosnowe), a najmniejszy zasiedlał system korzeniowy jednego buka (17-letniego). Na powierzchni 2 (Nadl. Tuczno) stwierdzono tylko trzy genotypy, a największy zasiedlał powierzchnię 66 m² (sześć buków i dwa pniaki sosnowe). Na powierzchni 3 (Nadl. Bolewice) genotypy zasiedlały mniejszą powierzchnię w porównaniu z tymi stwierdzonymi w Nadleśnictwie Tuczno. Na tej powierzchni stwierdzono pięć genotypów, a największy zasiedlał powierzchnię 8 m², natomiast najmniejszy tylko system korzeniowy pojedynczego buka (13-letniego). Badania przeprowadzone na wybranych powierzchniach w 2007 i 2008 roku pozwoliły na wyciągnięcie następujących wniosków: 1. Fagus sylvatica jest tak samo mocno porażony przez Heterobasidion annosum sensu stricto jak drzewa iglaste. 2. Zróżnicowanie genetyczne populacji patogena w badanych drzewostanach świadczy o dużym znaczeniu pniaków potrzebieżowych i zrębowych oraz zarodników podstawkowych w procesie zasiedlania drzewostanów sosnowych przez H. annosum s. s., mimo prowadzonej ochrony biologicznej.

17-24