Przeanalizowano ruch pasa gleby z tkwiącym w niej korzeniem buraka po powierzchniach pary płaskich, skośnie ustawionych lemieszy. W końcowej fazie tego ruchu korzeń buraka wchodzi w bezpośredni kontakt z płaszczyznami lemieszy. Ustalono wpływ kątów ustawienia lemieszy na dopuszczalną wartość prędkości jazdy maszyny, przy której, dla danych warunków glebowych nie nastąpi jeszcze ułamywanie i pozostawianie w glebie końców korzeni. Przy założeniu wartości pionowej siły związania korzenia z glebą 0,2 kN i jednostkowym oporze gleby rozluźnionej lemieszami 2,0 kNm^-2 oraz przyjmując kąt wierzchołkowy stożka korzenia buraka 20–28º, najwyższą dopuszczalną wartość prędkości jazdy można osiągnąć gdy kąt 2γ rozchylania lemieszy powinien wynosić 26–32º, zaś kąt β odchylenia płaszczyzny lemiesza od pionu 30º.

67-74