Celem pracy było wskazanie możliwości oznaczenia ciśnienia pęcznienia drewna, na podstawie przebiegów jego pełzania, pod wpływem zróżnicowanych co do wartości naprężeń zginających i jednoczesnego nawilżania ściskanych stref zginanych próbek. Proces pełzania prowadzono w warunkach trójpunktowego zginania drewna buka (Fagus sylvatica L.). Naprężenia zginające, działające w kierunku promieniowym, stanowiły 0,05, 0,1 i 0,15 średniego naprężenia niszczącego, określonego przy wilgotności drewna wynoszącej ok. 7%. Bezpośrednio po obciążeniu próbek nawilżano je w strefie działających naprężeń ściskających. Zmierzono także „swobodną”, wilgotnościową ich deformację. Korzystając z liniowych związków pomiędzy odkształceniami, zarejestrowanymi w określonych czasach trwania procesu mechaniczno-wilgotnościowego pełzania, i wartością działających naprężeń, oznaczono wartości naprężeń, przy których badane próbki, pomimo ich niesymetrycznego nawilżania, pozostawałyby w stanie niezdeformowanym. W ten sposób oznaczona maksymalna wartość ciśnienia pęcznienia jest o ok. 50% wyższa od wartości tej wielkości oznaczonej w sposób bezpośredni.

35-43