Celem pracy było zbadanie: 1) zróżnicowania genetycznego populacji, 2) zdolności poszczególnych genotypów pod kątem ich agresywności w stosunku do sosny zwyczajnej. Do badań wybrano izolaty należące do różnych genotypów, reprezentujące trzy populacje H. annosum s. str.: zasiedlające dwa 45-letnie drzewostany sosnowe (powierzchnie A, C), 17-letnie drzewa podsadzone w luce (B) w Nadleśnictwie Człopa oraz jedną populację z 13-letniej uprawy sosnowej w Nadleśnictwie Podanin (D). Drzewostany rosły na gruntach porolnych. Podobieństwo genetyczne populacji określono, stosując ekstrakcje DNA. Profil amplifikacji uzyskano w PCR, używając mikrosatelity M13 (5’–AGGGTGGCGGTTCT–3’). Doświadczenie infekcyjne, polegające na inokulacji strzałek sosnowych grzybnią patogena, przeprowadzono w 4-letniej uprawie sosnowej. Analiza indeksów podobieństwa genetycznego, uzyskanych w systemie binarnym, umożliwiła wyodrębnienie dwóch grup podobieństw w obrębie badanych genotypów. Najbliżej spokrewnione osobniki charakteryzowały się podobieństwem74-procentowym, natomiast najniższe podobieństwo genetyczne określono na poziomie 18%. Całkowity brak podobieństwa charakteryzował 17,9% genotypów. Stwierdzono także znaczne podobieństwo genetyczne pomiędzy populacjami zlokalizowanymi w drzewostanach nadleśnictw Człopa i Podanin odległymi od siebie o 55 km. Zasięg przebarwienia drewna sosnowego w strzałkach 4-letnich sosen, powstałego w wyniku przerastania grzybni poszczególnych genotypów H. annosum s. str., wahał się od 0,52 cm do 2,06 cm. Jedynie genotypy, które najwolniej przerastały drewno strzałek sosnowych różniły się w sposób istotny od genotypów najsilniej przerastających drewno (p < 0,05). Z analizy wyników rozmiarów przebarwienia strzałek sosnowych inokulowanych grzybnią różnych genotypów patogena nie można stwierdzić zależności pomiędzy podobieństwem genetycznym a zdolnością genotypów do przerastania drewna żywych sosen.

15-25