Spływ powierzchniowy, ze względu na odmienną formę pokrycia terenu (las, użytkowanie rolnicze, obiekty miejskie), stanowi różną część bilansu wodnego. Przedmiotem pracy jest spływ powierzchniowy z nawierzchni dróg leśnych. Jej celem było opisanie zależności między intensywnością spływu powierzchniowego z leśnych dróg w górach a intensywnością opadu. Spływ mierzono na sześciu odcinkach drogi, w trzech sesjach, przy opadach odpowiednio: 9,6, 5,2 i 2,8 mm. Określono korelację między natężeniem spływu a natężeniem opadu przy różnych opóźnieniach tej relacji (0, 15, 30, 45 i 60 min). Dla najlepiej skorelowanych układów podano funkcję opisującą tę zależność. Opóźnienie ekstremalnych spływów w stosunku do ekstremalnych opadów można uzasadniać cechami terenu, pokrywy roślinnej, stanem nawierzchni oraz stopniem wysycenia wodą gruntu w nawierzchni. Uzyskane korelacje muszą być interpretowane na tle sumy opadów z okresu około dwóch dni przed pomiarem spływu. Najlepsze skorelowanie dla większych i dłuższych opadów obserwuje się dla opóźnienia ok. 0–15 min. Decyduje tu wysycenie gruntu w nawierzchni spowodowane wcześniejszymi opadami. Mniejsze opady, po okresach bezdeszczowych, uzyskują najlepsze skorelowanie po ok. 60 min. Funkcje opisujące zależność mają postać wielomianu drugiego stopnia z dość wysokimi współczynnikami determinacji.

115-126