Proces zamierania drzew w drzewostanie jest jednym z najważniejszych procesów rozwojowych ekosystemów leśnych. W pracy przeanalizowano skład gatunkowy i frekwencję owadów podkorowych zasiedlających drzewa sosnowe poddane sztucznie procesowi zamierania poprzez obrączkowanie – usunięcie kory i łyka w szyi korzeniowej. Analizy przeprowadzono w drzewostanach Nadleśnictwa Durowo, Leśnictwa Orla na siedliskach Bśw, BMśw, LMśw i Lśw, będących w III, IV i V klasie wieku. Stwierdzono, że zgrupowania owadów podkorowych w początkowej fazie zamierania, to znaczy w pierwszym roku po obrączkowaniu, składały się z gatunków kambiofagicznych, m.in. Tomicus piniperda, Hylobius abietis, z których największą stałość i dominację występowania wykazywał T. piniperda. W późniejszej fazie zamierania drzew, czyli w drugim roku, zgrupowania owadów podkorowych były bogatsze w gatunki. Obejmowały one dziewięć gatunków owadów kambiofagicznych i ksylofagicznych. W zgrupowaniach dominowały Asemum striatum i smoliki (Pissodes sp.). Określono potencjalny sukces reprodukcyjny cetyńca większego (T. piniperda) i szeliniaka sosnowca (H. abietis). Stwierdzono także, że zastępczą bazą lęgową szeliniaka może być nagromadzone drewno sosnowe (np. luźne stosy).

241-259