Inwertazododatni szczep Yarrowia lipolytica A-101-B56-5 analizowany był w kierunku jednoczesnej produkcji kwasu cytrynowego (CA) i inwertazy w czterech podłożach o różnym składzie. Analizę prowadzono metodą hodowli okresowych w bioreaktorach z wykorzystaniem sacharozy jako substratu. Najwyższe stężenie CA (157 g/l) uzyskano w podłożu A (250 g sacharoza, NH₄Cl, 0.10 g KH₂PO₄, 5.00 g MgSO₄×7H₂O i 3,0 g YE w 1 l). Wydajność tego metabolitu z wykorzystanego cukru wynosiła 0,698 g/g, objętościowa szybkość produkcji 0,785 g/l/h, a specyficzna szybkość produkcji 0,018 g/g/h. Z punktu widzenia produkcji inwertazy najlepszym podłożem okazało się bogate podłoże D (150 g sacharoza, 3,0 g YE, 5,0 g ME i 5,0 g pepton w 1 l). Całkowita aktywność inwertazy uzyskana w tym podłożu wynosiła 124 000 U/l. Końcowe stężenie CA w podłożu D było niższe niż w podłożu A, jednak proces ten charakteryzował się najwyższą objętościową szybkością produkcji tego metabolitu (1,281 g/l/h), najwyższą właściwą szybkością produkcji (0,065 g/g/h) jak i najwyższą wydajnością z biomasy (4,704 g/g). Proces ten był również najkrótszy (72 godz.) spośród wszystkich przeprowadzonych procesów. Co zaskakujące, najwyższą zawartość inwertazy pozakomórkowej (48,7%) w porównaniu z całkowitą aktywnością inwertazy uzyskano w podłożu A. Wartość ta była sześciokrotnie wyższa niż w przypadku pozostałych podłoży. Zjawisko to zależne jest najprawdopodobniej od wyjściowego stężenia sacharozy, stężenia wyprodukowanej biomasy oraz ciśnienia osmotycznego podłoża. Biorąc pod uwagę wszystkie kryteria dotyczące jednoczesnej produkcji CA i inwertazy, bogate podłoże D wydaje się być odpowiednim kompromisem.

25-36