Krioprezerwacja znajduje z każdym rokiem coraz szersze zastosowanie w ochronie roślinnych zasobów genowych. Liczba gatunków roślin zarówno użytkowych, leczniczych, ozdobnych, a także zagrożonych, przechowywanych w ciekłym azocie zwiększa się. Dostępne techniki stają się coraz bardziej skuteczne. Pomimo że dużo uwagi poświęca się optymalizacji procedur krioprzechowywania, to jednak zagadnienie stabilności genetycznej materiału biologicznego wciąż pozostaje nie w pełni wyjaśnione. Idea krioprezerwacji zakłada, że tkanki przechowywane w ciekłym azocie zachowują swoje właściwości. Dostępna literatura wskazuje jednak na możliwość pojawienia się zmian, zwłaszcza na poziomie sekwencji i metylacji DNA. Wielkość oraz trwałość tych zmian są zależne zarówno od zastosowanej techniki, jak i genotypu. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wybranych zagadnień z zakresu wpływu krioprezerwacji na stabilność roślin.

27-38