Bulwy oraz soki z bulw topinamburu (H. tuberosus L.) poddawane były klasycznej fermentacji okresowej z użyciem bakterii Zymomonas mobilis, drożdży gorzelniczych Saccharomyces cerevisiae oraz drożdży z aktywną inulinazą (Kluyveromyces fragilis i Kluyveromyces marxianus). Fermentacje z wykorzystaniem bakterii i drożdży gorzelniczych prowadzone były po wstępnej hydrolizie kwasowej lub enzymatycznej inuliny i inulidów bulw topinamburu. Pomimo że hydroliza enzymatyczna powodowała uzyskiwanie mniejszych ilości cukrów fermentujących w trakcie 1 godzinnego procesu, była bardziej efektywna z punktu widzenia wydajności procesu fermentacji alkoholowej. Wydajność etanolu, dla bakterii i drożdży gorzelniczych, po hydrolizie enzymatycznej (wyrażona jako % wydajności teoretycznej) wynosiła 78,3-90,0% i 72,4-84,15% dla bulw oraz 78,3-88,1% i 74,4-82,2% dla soków. Wydajność ta była o 2,0-9,2% wyższa w porównaniu z fermentacją hydrolizowanych kwasowo podłoży. Drożdże zawierające aktywną inulinazą produkowały etanol wydajniej z soków niż z rozdrobnionych bulw.

45-53