W artykule zaprezentowano metodę wyznaczania odkształceń cienkich warstw opartą na losowym rozkładzie punktów odniesienia na powierzchni badanego materiału. Zaletą metody jest brak konieczności osadzania próżniowego znaczników i stosowania skomplikowanych metod przygotowania próbki. Znaczniki nanoszone są na materiał w temperaturze pokojowej. Metoda może być stosowana dla materiałów o różnej wilgotności. Metodę zastosowano do wyznaczenia modułu Younga i siły zerwania biodegradowalnych folii ze skrobi termoplastycznej podczas przechowywania ich w powietrzu oraz w glebie. Folie ze skrobi termoplastycznej uzyskano z mieszaniny skrobi ziemniaczanej, gliceryny z dodatkiem alkoholu poliwinylowego (PVA) i keratyny. Zaobserwowano, że wartość modułu Younga po przygotowaniu próbki jest większa dla próbek o większej zawartości PVA i keratyny. Stwierdzono również, że po dwóch tygodniach przechowywania badanego materiału wartość modułu Younga uległa znacznemu zmniejszeniu w przypadku wszystkich próbek przechowywanych w powietrzu. Dla próbek przechowywanych w glebie moduł Younga wzrastał. Współczynnik krystalizacji nie zależy od prędkości obrotowej ślimaka ekstrudera podczas wytwarzania próbek.

3-15