Obiektem badań były kwasy huminowe (HA), pochodzące z osadów jeziornych. Kwasy huminowe wydzielano metodą dwustopniowej ekstrakcji (A) – ekstrakcja obojętnym roztworem 0,1 mol L-1 Na4P2O7 i (B) – ekstrakcja roztworem alkalicznym 0,1 mol L-1 NaOH. Stwierdzono, że badane kwasy różnią się głównie składem pierwiastkowym i właściwościami spektrofotometrycznymi. Cząsteczki HA ekstrahowanych roztworem 0,1 mol L-1 NaOH (HA-B) zawierają relatywnie więcej atomów wodoru i tlenu niż cząsteczki HA uzyskanych w wyniku ekstrakcji 0,1 mol L-1 Na4P2O7 (HA-A). Ponadto frakcja stabilnych HA-B charakteryzuje się wyższym stopniem utlenienia niż frakcja HAA, luźno związanych z częścią mineralną osadów. Pomiary spektrofotometryczne w zakresie UV-Vis wykazały, że frakcja labilnych HA-A wykazuje silniejszą absorpcję promieniowania niż stabilne HA-B. Świadczą o tym m.in. większe wartości współczynników absorpcji właściwej: c280 i i600. Analiza wartości współczynników spektralnych uwidoczniła różnice w budowie strukturalnej badanych HA. Kwasy huminowe ekstrahowane roztworem alkalicznym (HA-B) to cząsteczki o większych rozmiarach i bardziej skondensowanej strukturze w porównaniu z ekstrahowanymi obojętnym roztworem pirofosforanu sodu (HA-A). Uzyskane dane pokazują, że procedura ekstrakcji może wpływać na właściwości izolowanych kwasów huminowych.

43-51