Krioprezerwacja jest obecnie najbardziej efektywną metodą ochrony roślinnych zasobów genowych. Technologia ta spotyka się z coraz większym zainteresowaniem zarówno laboratoriów badawczych, jak i komercyjnych. Wciąż jest to jednak młoda nauka, która wymaga jeszcze wielu badań. Jednym z najbardziej interesujących zagadnień jest wpływ krioprezerwacji na szeroko rozumianą stabilność materiału biologicznego. Ze względu na wysokie koszty i skomplikowane procedury analizy ultrastrukturalne przeprowadzone są rzadko. Dotychczasowe badania wskazują komórki merystematyczne jako najbardziej optymalne do przechowywania w ciekłym azocie. Komórki silniej zróżnicowane i zwakuolizowane na ogół nie przeżywają przechowywania w ciekłym azocie, chociaż czasem udaje się to w przypadku młodych części primordiów. Zwykle procedura krioprezerwacji nie wpływa na strukturę komórkową. Zdarza się jednak, że przedtraktowanie eksplantatów prowadzi do mniej lub bardziej odwracalnych zmian, które mogą wpływać na ich odpowiedź morfogenetyczną i/lub potencjał regeneracyjny.

25-34