Przeanalizowano warunki panujące w reaktorze do rozkładu nadtlenku wodoru ze stałym złożem katalazy Terminox Ultra immobilizowanej na powierzchni nieporowatych kulek szklanych. Rozważono dyspersyjny model bioreaktora uwzględniający równania bilansu masowego i cieplnego oraz równanie szybkości równoległej dezaktywacji enzymu. Model poddany analizie oparto na parametrach kinetycznych, hydrodynamicznych i transportu masy otrzymane wcześniej w procesie rozkładu H₂O₂. Przeanalizowano wpływ stężenia strumienia zasilającego, jego temperatury oraz występujących oporów dyfuzyjnych. Pokazano, że w analizowanym procesie zewnętrzne opory dyfuzyjne nie mogą być pomijane w porównaniu z wewnętrznymi oporami dyfuzyjnymi, w efekcie czego powinien być wprowadzony globalny współczynnik efektywności. Ponadto, wyznaczono optymalną temperaturę strumienia zasilającego, która maksymalizuje przeciętny stopień przemiany H₂O₂ na wylocie z reaktora.

39-50