Nanopęcherzyki definiowane są jako kuliste gazowe obiekty w objętości cieczy o średnicy nieprzekraczającej 1000 nm. Wykazują one wiele ciekawych właściwości, w tym działanie antybakteryjne i antymykotyczne. Jest to obiecująca właściwość, która może być wykorzystana w dezynfekcji. Dotychczas nie zbadano jednak oddziaływania nanopęcherzyków z komórkami zwierzęcymi. W prezentowanej pracy wygenerowano nanodyspersję pęcherzyków tlenu za pomocą porowatego modułu z węglika krzemu. Pęcherzyki charakteryzowała średnica Sautera równa 180 nm. Cytotoksyczność nanodyspersji względem mysich komórek z linii L929 badano za pomocą testów MTT dla różnych stężeń pożywki rozcieńczanej nanodyspersją lub wodą destylowaną. Testy wykazały wzrost aktywności metabolicznej komórek w próbkach rozcieńczanych nanodyspersją względem próbek niezawierających dodatku nanodyspersji.

51-58