Przeprowadzono badania dotyczące oczyszczania syntetycznych i przemysłowych ścieków włókienniczych zawierających najbardziej powszechnie stosowany barwnik Reactive Black 5 (RB5) poprzez elektrokoagulację. Eksperymenty prowadzono w warunkach wysokiego zasolenia (35 g×dm^-3 NaCl) w środowisku silnie alkalicznym (pH 11–12). Warunki te są charakterystyczne dla kąpieli barwiących. Porównano efekty redukcji barwy i chemicznego zapotrzebowania tlenu (ChZT) przy zastosowaniu elektrod żelazowych (stalowych) i glinowych. Zbadano wartość pięciodobowego biologicznego zapotrzebowania na tlen (BZT₅). Zaobserwowano wysoką skuteczność redukcji zabarwienia około 90% w bardzo krótkim czasie 3 min w przypadku elektrod żelazowych i 10 min dla glinowych. Wykazano, iż efektywność redukcji zabarwienia zależy od materiału elektrod. Nie zaobserwowano znaczącej zmiany ChZT w przypadku obu typów elektrod, co powiązano z pozostawaniem części zanieczyszczeń w fazie ciekłej (produktów rozkładu RB5 oraz rozpuszczonych związków żelaza i glinu). Jednocześnie odnotowano 10-krotny wzrost BZT₅ po oczyszczaniu, co świadczy o zwiększeniu podatności na biodegradację badanych ścieków. Stwierdzono, że proces elektrokoagulacji jest złożony, a zjawiska fizyczne i chemiczne związane z materiałem elektrod i środowiskiem reakcji determinują jego przebieg.

59-68