W pracy opisano pierwszy etap badań mających prowadzić do opracowania metody bioremediacji gleby i porozbiórkowych materiałów budowlanych pochodzących z terenów poprzemysłowych skażonych toksycznymi związkami rtęci. Przedmiotem zaprezentowanych badań było sprawdzenie zdolności grzyba białej zgnilizny drewna, Phanerochaete chrysosporium, do wzrostu na podłożu stałym zawierającym różne ilości Hg²⁺ oraz dobór najlepszego podłoża „inokulacyjnego” pod względem intensywności wzrostu grzybni, jej odporności na rtęć oraz kosztów ewentualnego przygotowania podłoża w dużej skali. Z siedmiu przebadanych wariantów podłóż laboratoryjnych najlepsze, z punktu widzenia przyszłego zastosowania, okazało się syntetyczne podłoże Čapka z dodatkiem drożdży piekarskich jako źródła niezbędnych do wzrostu grzyba witamin z grupy B. Na tym podłożu uzyskano zadowalający wzrost grzybni, nawet przy zawartości rtęci ok. 350 mg × dm^-3 Hg(II). Przeprowadzono również eksperymenty z użyciem modelowej gleby skażonej rtęcią, które wykazały, że możliwy jest wzrost grzybni P. chrysosporium na podłożu naturalnym, zawierającym jedynie ziemię kompostową oraz wióry drzewne lub ścinki zrewniałych łodyg miskanta olbrzymiego (Miscanthus giganteus), przy czym lepsze wyniki uzyskano w przypadku domieszki miskanta. Rezultaty tego etapu badań wykazały potencjalną możliwość zastosowania grzyba białej zgnilizny drewna P. chrysosporium do bioremediacji gleby na poprzemysłowych terenach skażonych związkami rtęci.

55-64