Praca zawiera wyniki badań nad wartością siewną ziarna jęczmienia jarego i owsa, uzyskanego w siewach jednogatunkowych i mieszance. Materiał wyjściowy obydwu zbóż pochodził ze ścisłego, statycznego doświadczenia polowego, realizowanego w latach 1996-1998 na glebie średniej (kompleksu żytniego bardzo dobrego). Zakres analiz i oznaczeń obejmował corocznie najważniejsze cechy decydujące o wartości ziarna jako materiału siewnego. Jęczmień korzystniejsze warunki znajdował w mieszance, osiągając wyższe aniżeli w czystym siewie: MTZ, wyrównanie, energię i zdolność kiełkowania, a także wigor oraz zdrowotność. Odmienne wyniki charakteryzowały owies, gdyż większość parametrów ziarna z upraw jednogatunkowych uzyskała wyższe wartości niż ziarna z mieszanki (energia i zdolność kiełkowania, wigor oraz czystość i wilgotność). Korzystniejsze rezultaty w siewie mieszanym odnotowano jedynie w odniesieniu do masy 1000 ziaren, stopnia ich wyrównania i zawartości pośladu.

107-118