Podchów larw pelugi w sadzach oświetlonych prowadzono od końca kwietnia do końca czerwca. Zastosowano dwa warianty obsad: po około 10 000 i 40 000 osobników na sadz. Aby określić podział zasobów pokarmowych między ryby o różnej wielkości wykonano bilans wykorzystania pokarmu w odniesieniu do osobników i wartości energetycznej zooplanktonu zjedzonego przez podchowywane larwy pelugi. Po wykluciu (w chwili obsadzania sadzów) wszystkie larwy pelugi należały do klasy wielkości 9-10 mm. W trakcie podchowu, w miarę wzrostu ryb, następowało znaczące różnicowanie ich długości. Było ono wynikiem nierównego podziału zjedzonego pokarmu między osobnikami o różnej długości, dotyczyło to zwłaszcza wartości energetycznej spożytych organizmów. Zazwyczaj, niezależnie od liczby skonsumowanych ofiar, na ryby najmniejsze w danym dniu przypadała najmniejsza część pobranej energii, a na największe – największa. Najmniejsze larwy wykorzystywały do 53,5% średniej wartości energetycznej pobranego pokarmu przypadającej na osobnika w danym dniu, największe nawet do 365,6%. Nierównomierny podział dostępnego pokarmu w początkowym okresie życia wyznacza pozycję osobnika w hierarchii stada i jest mechanizmem niezbędnym dla zachowania stabilności populacji.

23-32