Badania przeprowadzono w sadzach w kanale wody pochłodniczej w Rybackiej Stacji Doświadczalnej Katedry Akwakultury Akademii Rolniczej w Szczecinie w okresie od 18 czerwca do 6 września 2002 roku. Materiał badawczy stanowił narybek amura w wieku 1+ o średniej masie jednostkowej 135 g (±15g), obsadzony w liczbie 30 osobników·sadz^-1 (10 osobników m^-3 wody). Celem doświadczenia było określenie możliwości podchowu amura białego w warunkach wody pochłodniczej żywionego wyłącznie hiacyntem wodnym oraz porównanie tempa wzrostu i efektywności wykorzystania pokarmu u ryb żywionych przemiennie – paszą przemysłową i hiacyntem wodnym. W wariancie A – ryby żywiono t ylko paszę przemysłową, w B – przemiennie w cyklu: 3 dni paszą (Aller Master) i 1 dzień hiacyntem wodnym, zaś w wariancie C – tylko hiacyntem wodnym. Co 8 dni wszystkie ryby w każdym sadzu ważono, co pozwoliło aktualizować dawki pasz oraz obliczyć wartości współczynników pokarmowych (FCR). Na podstawie wyników analiz chemicznych dla końcowych wyników chowu obliczono wartości retencji: białka ogólnego – aNPU, energii – ER i tłuszczu – aLR. Pozwoliły one na stwierdzenie, że dla użytej w doświadczeniu wielkości amura białego hiacynt wodny okazał się nieefektywnym pokarmem, Wskazywały na to wyjątkowo wysokie wartości uzyskanych współczynników pokarmowych oraz bardzo małe przyrosty masy ciała amurów (6,4%). Wraz ze wzrostem udziału paszy roślinnej w diecie, zdecydowanie malała zawartość tłuszczu w tkance ryb. Porównanie wzrostu amurów żywionych paszą oraz wyłącznie roślinnością wypadło zdecydowanie na korzyść skarmianej paszy przemysłowej. Skarmianie paszy w 2-procentowej metabolicznej dawce pozwala na uzyskanie zadowalającego tempa wzrostu amura przy ekonomicznie korzystnym wykorzystaniu paszy.

33-42