Badania prowadzone nad Iris sibirica w latach 1995-2001 pozwoliły odkryć 7 nowych stanowisk oraz ustalić stan populacji gatunku na Nizinie Południowopodlaskiej. Spośrod 30 stanowisk Iris sibirica stwierdzonych na terenie badań, potwierdzono istnienie 16. Spadek liczby stanowisk oraz liczebności występujących w nich populacji tego gatunku wynika ze zmniejszenia się areału wilgotnych łąk (Molinietalia). Przyczyny to intensyfikacja rolnictwa lub spontaniczne zarastanie porzuconych użytków zielonych. Obecnie 12 z 16 zbadanych populacji Iris sibirica zasiedla zbiorowiska leśne, zaroślowe bądź okrajkowe, a tylko 4 wilgotne łąki stanowiące do niedawna optymalne siedliska kosaćca syberyjskiego. W pracy przedstawiono również szczegółowy opis stanowisk obejmujący ich: charakterystykę fitosocjologiczną, stan obecny populacji oraz główne czynniki zagrożenia dla każdej z nich.

9-21