Praca ma charakter przeglądu polskiego piśmiennictwa na temat przydatności niektórych roślin uprawy polowej do produkcji energii odnawialnej w formie biokomponentu paliwowego (estrów wyższych kwasów tłuszczowych oleju rzepakowego, bioetanolu) –cz. I. oraz biomasy jako paliwa stałego – cz. II. Biokomponenty do paliw płynnych mogą być pozyskiwane z nasion rzepaku ozimego i z nadwyżek ziarna zbóż oraz bulw ziemniaka wysokoskrobiowego. Dla zapewnienia dostaw surowca w ciągu najbliższych 5-6 lat należy ustabilizować powierzchnię zasiewów roślin energetycznych na poziomie 440-475 tys. ha rzepaku oraz 470 tys. ha żyta lub 140 tys. ha kukurydzy albo 150 tys. ha ziemniaka wysokoskrobiowego. Zwiększone – w dalszej perspektywie – zapotrzebowanie na te surowce może być także zaspokojone produkcją krajową. Z względów agrotechnicznych za najważniejsze dla zwiększenia wydajności surowców (rzepaku, zbóż, ziemniaka) z 1 ha uznaje się podniesienie efektywności plonotwórczych i plonochronnych czynników technologii produkcji. W literaturze nie znaleziono oceny efektywności przetwarzania surowców „na” biokomponenty, głównie z powodu braku określenia poziomu ulgi w akcyzie.

5-14