Biomasę do bezpośredniego spalania może zapewnić wierzba krzewiasta, użytkowana w cyklach corocznych lub 2-3-letnich, a uzupełniająco niektóre introdukowane gatunki wieloletnie o fotosyntezie C₄, takie jak miskant cukrowy i spartina preriowa, w mniejszym zakresie miskant olbrzymi i ślazowiec pensylwański. Wyniki badań nad innymi gatunkami, które również omówiono, nie upoważniają do formułowania zaleceń w tym względzie. Badania nad technologiami produkcji biomasy, szczególnie paliw stałych, a przede wszystkim jej przetwarzania są słabo zaawansowane. Dostępna literatura konstatuje potencjalną przydatność surowców do produkcji bioenergii bez rachunku ekonomiczno-energetycznego przedsięwzięcia.

15-26