Sposób zagospodarowania wpływa istotnie na właściwości próchnicy gleb. W pracy określono właściwości substancji humusowych pochodzące z gleby o dwu systemach gospodarowania. Doświadczenie polowe założono na Słowacji w 1990 r. na glebie płowej (Orthic Luvisols). Wyższą zawartością węgla organicznego (C_T) w warstwie powierzchniowej charakteryzowała się gleba, na której stosowano ekologiczny system gospodarowania (13,1 g·kg^-1) z wykorzystaniem tylko nawozów organicznych w porównaniu z nawożeniem zintegrowanym – organiczno-mineralnym (12,5 g·kg^-1). Jakość próchnicy (stosunek kwasów huminowych do fulwowych – HA : FA) była zbliżona w obu systemach gospodarowania. Dla wyseparowanych kwasów huminowych przeprowadzono analizy: składu pierwiastkowego, właściwości termicznego rozkładu oraz wykonano widma w zakresie UV-VIS. Kwasy huminowe ekstrahowane z gleby, na której stosowano ekologiczny system gospodarowania, w porównaniu z kwasami huminowymi gleby o zintegrowanym systemie zagospodarowania, charakteryzowały się niższą wartością stosunku H : C i wyższym stopniem utlenienia wewnętrznego. Kwasy huminowe pochodzące z gleby systemu ekologicznego charakteryzują się wyższą aromatycznością, większym stopniem humifikacji oraz lepszą jakością w porównaniu z kwasami huminowymi gleby o zintegrowanym systemie gospodarowania. O wyższej aromatyczności kwasów huminowych gleby użytkowanej w systemie ekologicznym świadczą również otrzymane dla tych kwasów niskie wartości stosunków absorbancji (A_2/4 A_2/6 i A_4/6) w porównaniu z pozostałymi analizowanymi kwasami huminowymi. Otrzymany na podstawie analizy termograwimetrycznej niski stopień alifatyczności kwasów huminowych gleby o ekologicznym gospodarowaniu w porównaniu z systemem zintegrowanym koreluje z otrzymanymi wynikami spektrometrycznymi i analizą składu pierwiastkowego, a tym samym wskazuje na wysoką jakość kwasów huminowych.

37-45