Przeprowadzono dwa doświadczenia szklarniowe, w których badano reakcję dwóch odmian koniczyny białej (‘Dara’, ‘Rawo’) na stres wodny. W doświadczeniu pierwszym wazony wypełniono glebą mineralną, w drugim zaś organiczną. Wilgotność gleby mineralnej utrzymywano na poziomie 35 i 70% ppw, organicznej natomiast na poziomie 40 i 80% ppw. W okresie wegetacji mierzono intensywność fotosyntezy za pomocą urządzenia do pomiaru parametrów wymiany gazowej Li-Cor 6400 oraz indeks zieloności liści za pomocą chlorofilometru SPAD-502. Rośliny ścinano trzykrotnie. W uzyskanej biomasie wykonano analizy chemiczne. Wyniki badań wykazały, iż stres wodny w istotny sposób ograniczał intensywność fotosyntezy i plonowanie roślin oraz zwiększał poziom chlorofilu w liściach koniczyny białej. Spośród testowanych odmian większą wydajność fotosyntezy wykazywała odmiana Dara, natomiast zasobniejsze w chlorofil były liście odmiany Rawo. Stwierdzono istotną dodatnią korelację pomiędzy intensywnością fotosyntezy a plonem suchej masy i ujemną korelację pomiędzy indeksem zieloności liści SPAD a intensywnością fotosyntezy. Typ gleby, na której uprawiano koniczynę białą wpływał na intensywność fotosyntezy, plonowanie i skład chemiczny roślin, nie miał natomiast wpływu na zawartość chlorofilu, wyrażoną jako indeks zieloności liści SPAD.

203-213