Celem pracy była ocena zimotrwałości Lolium perenne L. w runi pastwiskowej i łąkowej na glebie torfowo-murszowej. Badania przeprowadzono w latach 1996-2000 w dwóch równoległych doświadczeniach. Badaniami objęto pięć polskich odmian, jeden polski ród oraz trzy holenderskie odmiany Lolium perenne L. w 11 mieszankach. Odmiany Lolium perenne L. stanowiły w testowanych mieszankach 35%, pozostałą część (65%): Dactylis glomerata L., Phleum pratense L. i Trifolium repens L. oraz dodatkowo w mieszankach łąkowych – Trifolium pratense L. Skład gatunkowy runi określano na podstawie analizy botaniczno-wagowej. Zimotrwałość Lolium perenne była ograniczana przez niekorzystne warunki termiczne podczas zim, zwłaszcza w warunkach użytkowania kośnego, jednak w trakcie sezonu wegetacyjnego następowała szybka regeneracja. Średni udział Lolium perenne L. w runi pastwiskowej wahał się w granicach 45,6-57,8%, a w runi łąkowej – 24,2-45%. Uzyskane wyniki potwierdzają dużą przydatność pastwiskową większości badanych odmian życicy trwałej na gleby torfowo-murszowe Polski wschodniej i niektórych odmian także na użytkowanie kośne.

215-220